سرطان يكی از عوامل اصلی بروز مرگ و مير در جهان
امروز است. سرطان بعد از بیماریهای قلبی عروقی دومین عامل شایع مرگ و میر
در کشورهای توسعهیافته و سومین عامل مرگ در کشورهای کمتر توسعهیافته است
و بهتنهایی بیش از بیماریهای سل،ایدز و مالاریا افراد را به کام مرگ
میکشاند. بهطوری که اگر اقدامات پیشگیرانه انجام نشود در 10 سال آینده
شاهد مرگ و میر بیش از 85 میلیون نفر در جهان خواهیم بود. در حال حاضر
سرطان عامل 12 درصد مرگ و میرها در سراسر جهان است. پیشبینیها نشانگر آن
است که این نرخ در کل جهان تا 45 درصد تا سال 1409 خورشیدی افزایش خواهد
داشت (به بیان دیگر تعداد قربانیان این بیماری از 9/7 میلیون به 12 میلیون
مرگ و میر میرسد). در دهه 1340 نزدیک به 25 درصد مبتلایان بیماریهای
سرطانی در کشورهای با درآمد متوسط و پایین گزارش شده بود که در سال 1389
این نرخ به 55درصد و در سال 1399 به 70 درصد به میزان بروزی نزدیک به 20
میلیون نفر میرسد و بیشترین تأثیر را نیز در ساختار جمعیتی، فرهنگی و
اجتماعی این کشورها خواهد داشت. چراکه با افزایش جمعیت جهان و بالا رفتن
متوسط سنی آن و افزایش امید به زندگی و بهبود وضعیت بهداشت و کنترل نسبی
بیماریهای واگیر و بهویژه کنترل عوامل خطر محیطی، با افزایش بروز
سرطانها روبرو خواهیم بود. با توجه به نرخ رشد فعلی بروز سرطان اینگونه به
نظر میرسد که تا سال 1409 خورشیدی سالیانه 13 میلیون مرگ و میر ناشی از
سرطان خواهیم داشت که حداقل 9 میلیون مورد آن در کشورهای در حال توسعه و
کمتر توسعهیافته خواهند بود و امکان ابتلا به سرطان برای هر فرد در سال
1429 خورشیدی بین 50 تا 60 درصد خواهد بود. در ایران سرطان سومین عامل
مرگ و میر است و سالانه بیش از 30000 نفر از مردم در اثر سرطان جان خود را
از دست میدهند که با افزایش امید به زندگی و افزایش درصد سالمندی در جمعیت
کشور، پیشرفت علم و فناوری پزشکی و دور شدن سبک زندگی از محیط پاک و بدون
آلایندههای سرطانزای صنعتی انتظار میرود موارد بروز سرطان در دو دهه
آینده به دو برابر افزایش یابد. بنابر پیشبینی سازمان بهداشت جهانی بروز
سرطان در ایران در سال 1399 خورشیدی به حدود 86000 مورد در کل جمعیت و
میزان مرگ و میر ناشی از سرطان به حدود 63000 مورد خواهد رسید و ماحصل این
آمارها و گزارشها نشان میدهد که توجه ویژهای باید به این موضوع مبذول
داشت.